Weblog van Roland Weyers

Geocache(s): –

De afgelopen jaren stond de Rode Kruistocht in Brummen met de wandelvrienden.com op het programma voor begin november. Vanuit Noord-Holland zou er uiteindelijk niemand gaan en hoewel ik in Limburg was, had ik ook niet veel zin om een flink eind te gaan reizen. Ik zag in de wandelagenda een tocht in het Limburgse Afferden. Bij de vereniging D.W.S. ben ik ook al lang niet meer geweest. En ik kon er vanaf station Venlo in circa drie kwartier met buslijn 83 zijn. Dus stapte ik om tien over zeven op de fiets, die ik in de bewaakte stalling op het station kwijt kon. Bij de buschauffeur kocht ik een dagkaart, omdat dit goedkoper was dan twee keer een enkele rit betalen met de OV-chipkaart. De bus vertrok even na half acht en rond twintig over acht stapte ik in Afferden uit. Het was nog zo’n 700 meter lopen naar de start bij gemeenschapshuis Ieders Huus. Daar aangekomen trof ik verschillende leden van wandelsportvereniging D.W.F. uit Belfeld. Onder het genot van een kop koffie hebben we even bijgepraat. Net voor negen uur werd het tijd om het parcours eens te gaan verkennen.

Cokse Heide
Buiten was het niet helemaal duidelijk welke kant we op moesten. Maar na wat rondvragen en -kijken hadden we, intussen twijfelden er meer wandelaars, de juiste richting te pakken. We liepen al vrij snel het dorp uit en de bossen in, waar ik eerst een vogelkijkwand bij het Zevenboomsven passeerde. De route volgde de bosrand van het Bergerbos, een deel van de Maasduinen, een stuk en ik kwam langs de parkeerplaats bij Het Quin. Daar maakte de route een lusje waarbij ik nog net een stukje van de Groene Streep mee kon pikken. Ik vond het wel jammer dat we rondom de grote heidevelden liepen en niet er dwars overheen. Volgens iemand van de organisatie moest ik dan in juni terugkomen. Juni is al een drukke wandelmaand; ik was nu hier… Van de westkant van het bos ging het helemaal naar de oostkant. Ik kwam over een smal pad langs het Esven, waar nu geen water meer in stond. Daarna passeerde ik de Cokse Heide, waar de enige geocache in de wijde omtrek zou liggen. Hoewel de route er op zo’n honderd meter afstand aan voorbij kwam, was het dankzij een hek met prikkeldraad niet mogelijk om er te komen. Dan maar via het Broederbos door naar de eigen rust van de vereniging, in een schuurtje op de Lakei. Dat is al zo sinds ik hier voor de eerste keer kwam, al heel wat jaren geleden. Tijd voor een beker koffie en daarna begon ik aan de lus van de vijfentwintig kilometer.

De route maakte een kleine lus door het buitengebied en ging daarna weer door het bos, grotendeels langs de noordelijke bosrand een stukje in de richting van Heijen. We staken de A77 niet over, dus kwamen we ook niet in het dorp. In het buitengebied zag ik een aantal horecazaken op de kaart verschijnen. De ijsboerderij Op ons erf leek mij dit jaargetijde niet open te zijn, maar Hoeve Carpe Diem was dat wel. Ik had tijd genoeg en besloot er even naar binnen te gaan. De boerenschuur met tafels en stoelen zag er gezellig uit, al waren er verder geen klanten. Eerder bleken er wel wandelaars te zijn geweest. Ik bestelde een “Genneper Tortelduiven Bier”, een dubbel die ik gegarandeerd nog niet in mijn verzameling in de bier-app had. Hij smaakte prima en blijkbaar heb ik toch iets langer gezeten dan ik van plan was. Gelukkig hingen de pijlen er nog, al zou de weg terug naar de rust niet moeilijk te vinden zijn. Het ging weer een flink stuk door het bos, parallel aan de heenweg, en ik voelde zo nu en dan een spatje regen. Uiteindelijk bleek het best wel mee te vallen en pas vlakbij Lakei kwam ik weer op het eerste deel van de route. Bij dezelfde eigen rust werd het tijd voor een kop tomatensoep. Nadat ik de boterhammen uit de rugzak gehaald had, om onderweg op te eten, ging het weer verder.

Paoterskapel
Na de rust lieten we het kasteel Bleijenbeek letterlijk links liggen en mocht ik nog een stukje over het halfverharde fietspad langs de bosrand lopen. Nadat ik een smal bospad in was gegaan zag ik een wegwijzer met daarop “Paoterskapel” staan. Ik vond het jammer dat de route er niet langs kwam en dus ben ik zelf maar even gaan kijken. Er volgde nog een stuk bos en heide, om daarna via de buurtschap Rimpelt terug te wandelen naar Afferden. Even voor drie uur was ik aan de finish bij het gemeenschapshuis Ieders Huus. De route was niet langs de twee geocaches die daar in de buurt liggen gekomen. Als ik ze nog wilde oppikken, zou ik de eerstvolgende bus missen. Dan werd het een uur wachten op de volgende bus. Dus besloot ik ze te laten liggen en even bij cafetaria en eetcafé ’t Kapelleke een Gerardus Herfstbok te gaan drinken, voordat ik rond half vier richting de bushalte ging. Op de terugweg regende het toch wat harder. Gelukkig zat ik droog in de bus en eenmaal aangekomen in Venlo zat de bui achter ons. Even voor half vijf haalde ik mijn fiets uit de overdekte en bewaakte stalling. Ik hoefde niet eens te betalen, omdat de nieuwe toegangspoortjes nog niet in gebruik waren. In de toekomst heb je blijkbaar een OV-chipkaart nodig om af te rekenen. Het was nog een minuut of tien fietsen voordat ik weer bij mijn moeders flat was. Het was zeker de moeite waard om naar Afferden te gaan, waar heel wat herinneringen uit de tijd dat we er met wandelsportvereniging E.H.S. liepen boven kwamen…